Jezus werd door God de Vader gezonden naar de mensen om de verbondenheid te herstellen. Omstandigheden in het leven doen mensen soms kiezen om terug te plooien op zichzelf uit angst, haast om de eigen plannen te vervullen... Hierbij wordt er vaak geen recht meer gedaan aan mensen om hen heen. Hierdoor zondert de mens zich ook af van God: zonde. Jezus toonde mensen dat dit niet de enige keuzemogelijkheid is en roept mensen telkens weer op om rechtvaardig en barmhartig te zijn. Na uitdrukking van berouw vernieuwt de vergeving van God het leven van mensen met hoop en bezieling. Zo kunnen mensen tussen wie er spanning ontstaan is elkaar met minder vrees benaderen en de verbondenheid (langzaamaan) herstellen.

In het sacrament van de verzoening spreekt een gelovige met een priester die luistert en spreekt in naam van God. Na een gewetensonderzoek spreekt de gelovige zijn zonden uit en zijn wens om te werken aan het herstel van de verbondenheid. De priester luistert en bidt voor de verzoening, hij scheldt de zonde kwijt in naam van God en stelt een vorm van genoegdoening voor om de schade te herstellen die de zonde tegenover God (of tegenover mensen of wat dan ook) teweeg bracht.

De hedendaagse mens kan moeilijk nog overweg met het idee en/of gevoel dat hij of zij – of zijn medemens – tekort schiet.
Jezus Christus zegt: "Bekeer u en geloof in de Blijde Boodschap." Zondebesef én barmhartigheid staan in het hart van het Evangelie en de liturgie. Het eerste gevoel is het besef dat men tegenover God en de medemens tekortschiet. Het sacrament van de verzoening maakt de mens nederiger: het vergt morele moed om te willen toegeven dat men verkeerd deed. Het tweede gevoel komt voor uit geloof. Want dat is het christelijk geloof:  je durven toe te vertrouwen aan God, die een berouwvol hart nooit afwijst. Dat is het goede nieuws.

Biechten is dus geen praktijk die je fluitend door het leven doet gaan, omdat God toch altijd alles vergeeft. Vergiffenis is niet vrijblijvend. Maar met het sacrament van de verzoening toon je wel aan dat je het anders wil doen, en wil de Kerk duidelijk maken dat je een nieuwe kans kan krijgen.

Kan ik de verzoening met God niet zelf regelen in mijn gebed? Het persoonlijke gebed is vanzelfsprekend de eerste plaats om aan verzoening en vergeving te werken. Niemand kan in jouw plaats biechten of boeten. Maar daarmee heb je geen zichtbaar teken van vergeving en daarom kan een individueel gebed de kracht van het verzoeningssacrament niet evenaren.

Om Gods verzoenende kracht door te laten stromen, raadt de Kerk elke gelovige aan om minstens eenmaal per jaar het sacrament van de verzoening te vragen, maar het mag natuurlijk ook vaker en voor kleine zonden.

Iedereen kan zich nog wel iets voorstellen bij een biechtstoel, maar een individueel verzoeningsgesprek gebeurt vandaag al even vaak op twee gewone stoelen zittend in de kerk of bij een priester thuis. Je kan hiervoor in principe iedere priester contacteren en een afspraak maken. In onze pastorale eenheid werken de volgende priesters:
deken Henk Laridon (Markt 32, 056-60 35 51), medepastoor Gildas Cambia (Oblatenstraat 4, 0489 973 924), Meewerkend-priester Ghislain Bossuyt (Olmstraat 37/13, 056-32 71 43).

Op de eerste zaterdag van de maand is er in de H.-Amanduskerk op de Markt een missionaris oblaat (van de gemeenschap uit de Processiestraat) van 09:00 tot 10:00 uur aanwezig om individuele verzoeningsgesprekken te houden.

In de Goede Week organiseert onze pastorale eenheid een gemeenschappelijke verzoeningsviering in de H.-Amanduskerk op de Markt. Deze gaat door op de dinsdag om 19:00 uur.